Petrone
Geboren in Aalst in 1971
Eerste hond : Quirio, een shetland Sheepdog.
In 1994 begonnen met agility bij het Verbond Van Hondenvrienden. Resultaat : Op 6 deelnames 3 Belgische tittels en een 3de plaats. In 1997 begonnen bij de Koninklijke Kynologische Unie Sint-Hubertus. Hoogtepunten daar waren een eerste plaats op de Beker van België (2001), gevolgd door een eerste plaats op de Grote Prijs van België (2002) en een selectie voor het WK-agility in Dortmund (2002). Heel onverwachte behaalde ik daar met het Team (samen met Jean-Pierre Verbesselt en Ides Van Heghe) een zilveren medaille na de Luxemburgers. Het is ook daar waar Yvonne mij voor het eerst zag lopen. Enige dagen na het WK nam ze met mij contact op en we ontmoeten elkaar voor het eerst op 11 november 2002.
Op 1 april 2003 kwam ze bij mij en mijn ouders inwonen en een jaar later verhuisden wij onze eigen woonst in Onkerzele (Geraardsbergen). Nou ja, woonst. Het was meer een bouwwerf met twee bewoonbare kamers op de verdieping, een slaapkamer die eveneens diende als woonkamer en de badkamer. Sedertdien gaat heel wat vrije tijd naar verbouwen.
Op het gebied van agility bleven we uiteraard niet stilzitten en hadden wij in 2003 onze tweede selectie voor het WK in Lievin (Frankrijk) beet. Met zijn 11 jaar was Quirio toch al iets te oud om mee te strijden op het hoogste niveau. Intussen hadden we er een tweede sheltie bijgekocht, Aquila. Na het behalen van de Beker van België mocht zij al snel naar de derde graad overgaan. Ingevolge problemen met de gezondheid (o.a. schijndrachten) bleven goede resultaten achterwege en veel te vroeg moest ik haar afgeven door een nierinsufficiëntie. Ook Quirio hadden we toen al moeten afgeven door problemen met de nieren.
En dus bleven er nog 3 honden over, Ivar en Olos die Yvonne had meegebracht uit Nederland en Erszie, onze eerste mudi waar we toch ruim 3 jaar hadden op gewacht.
Om het gras op onze wei kort te houden , schaften we ons een eerste alpaca die we Saana noemde, aan, al snel gevolgd door Oscar. Op oudejaar van 2007 werd, heel onverwacht, het eerste veulen kortweg Eve geboren. In de loop van de jaren volgden nog Rikka, Lima, Barna (jammer genoeg na 5 weken overleden aan een darminfectie), Dio en Csoki. 7 alpaca’s is echter iets teveel voor weide en dus zoeken wij nieuwe eigenaars voor onze jonge alpaca’s.
Yvonne
Geboren in Goirle (Nederland) in 1963.
Eerst hond: Ivar, Västagötapets
Mijn eerste hond was Ivar, een Västgötaspets of Swedish Vallhund. Hij werd geboren op 9 mei 1989. Na zijn eerste volledige inenting kreeg ik te horen dat er iets niet in orde was met zijn hart. Hij had een aangeboren afwijking en moest geopereerd worden. Ondanks een slaagpercentage van maar 10%, doorstond hij de operatie goed. Doktersadvies : hou hem altijd rustig en dan kan hij nog wel 7 jaar oud worden. Ik ben toen eigenwijs geweest en toch agility met hem gaan doen. Dat vond Ivar te gek en hij heeft met mij vele wedstrijden gewonnen. Misschien is mijn eigenwijsheid zijn geluk geweest. Ivar heeft altijd een zeer gezond en actief leven geleid en overleed in november 2006 op 17,5 jarige leeftijd.
Mijn 2e hondje, Ravi, was maar 6 maanden ouder dan Ivar en kreeg ik gratis van de fokker ter compensatie van Ivar met zijn hartprobleem. Ook Ravi was een Västgötaspets waarmee ik agility heb gedaan. Daar waar Ivar altijd voluit ging, deed Ravi het liever op zijn manier en tempo. En dus begon ik met hem tentoonstellingen te doen. Hij behaalde meerdere titels waaronder Nederlands en Internationaal kampioen. Ravi overleed toen hij 7 jaar oud was. Een stukje speelgoed dat hij naar binnen had gespeeld, had zijn darm geperforeerd en hij was niet meer te redden.
In 1998 is mijn Lapinporokoira Olos gekomen. Ik heb hem in Finland gehaald. Ook met Olos deed ik agility en obedience wedstrijden. Olos had een behoorlijk moeilijk karakter en bovendien was hij erg zelfstandig. Je kon met hem dan ook niet 10 keer hetzelfde trainen en je moest hem ook flink motiveren. Op shows deed hij dan weer uitstekend en ook met Olos heb ik vele titels behaald. Jammer genoeg heb ik in februari 2011 afscheid van hem moeten nemen. Hij was een beste vriend die ik niet snel zal vergeten.
Het was in 1998 op de wereld dogshow in Helsinki waar ik voor het eerst kennis maakte met de Mudi’s. Ik had ze hiervoor nog nooit ontmoet en toen wist ik al zeker dat dit ooit mijn volgende hondenras zou gaan worden. Ze hadden alles wat ik wenste in een hond. Waren vrolijk en alert en wilde altijd voor je en met je werken. Toch heb ik nog moeten wachten tot 2005 op mijn eerste Mudi, Erszie. Daarna volgden Feydry en Phantom in 2006, Dess in 2009 en in 2011 onze jongste mudi, Empress.
Ook hebben we inmiddels al 7 Alpacas hier rondlopen zoals jullie in het verhaal van Petrone ook hebben kunnen lezen. En verder hebben we ook nog een aantal Nederlandse Sabelpoot krielen. Heel wat dieren om voor te zorgen en dus ook wel veel werk maar toch ontzettend leuk om te doen!!!!